Kamala Harris, Mrs. Vice President
Het maken of breken van een image
Het toonaangevende mode- en lifestyle tijdschrift Vogue sloeg deze week totaal de plank mis bij het plaatsen van de aankomende vice president Kamala Harris op de februari cover van het blad. Wat een unieke kans geweest was om dit historische moment, waarbij voor het eerst een gekleurde vrouw, kind van een immigrant, het op een na hoogste ambt in de VS gaat bekleden, uit te lichten, werden er keuzes gemaakt die merkwaardig te noemen zijn en totaal verkeerd vielen bij het overgrote deel van de Amerikaanse Vogue lezers.
Wat een mythisch moment had moeten zijn voor Vogue, Kamala Harris en voornamelijk de zwarte vrouwelijke gemeenschap werd nu als een grote teleurstelling ervaren. Wat was het geval?
In het februari nummer van Vogue zou uitgebreid stil worden gestaan bij de inauguratie van de eerste vrouwelijke vice president in de VS. Dit werd gedaan door middel van een informatief artikel over haar leven aangevuld met een bijbehorende fotoshoot met als high light de cover foto. Zover niets mis mee zou je zeggen.
Aangezien Vogue al meerdere keren onder vuur heeft gelegen vanwege het gebrek aan diversiteit in het blad had de redactie bij dit belangrijke nieuws item gekozen voor een gekleurde fotograaf, redacteur en schrijver voor het desbetreffende artikel. Uiteindelijk werden er twee foto’s uitgezocht die een boodschap moesten overdragen.
Foto 1
Op foto 1 zien we een gekozen vice president, in een grijsblauw pak van Michael Kors, die recht de camera inkijkt. Ze staat voor een achtergrond in de kleuren geel en goudgeel. De kleur goud staat voor succes, voorspoed en exclusiviteit en de kleur geel staat voor optimisme en positieve energie. De houding is recht, de armen over elkaar, de blik vriendelijk maar doortastend. De kleur en vorm van het pak stralen autoriteit en exclusiviteit uit maar is ook smaakvol en vrouwelijk te noemen. Kortom een toegankelijke power woman zonder teveel op een man te willen lijken.
Foto 2
Foto 2 laat het informele gezicht van Kamala Harris zien. Het beeld zoals ze haar toespraken en rally’s deed op Converse sneakers en in comfortabele kleding. Een gekleurde vrouw, gedreven maar ook benaderbaar. Werkend voor en tussen het volk. Een verademing na het harde bewind van de regering Trump. Als we niet zouden letten op de slordige styling die duidelijk onder de maat van Vogue is zou dit een prima foto kunnen zijn voor het artikel over haar leven. Echter wel voor plaatsing binnen in het blad. Niet op de cover!
Waar echter de voet wringt is het feit dat de eindredactie, zijnde Anna Wintour, foto 2 op de cover heeft gebruikt voor het tijdschrift in de winkels en foto 1 alleen voor de digitale uitvoering. Dit tot grote ergernis van het PR team van Kamala Harris die in de veronderstelling was dat foto 1 gebruikt zou worden voor het gedrukte exemplaar. Waarom is hier zoveel ophef over ontstaan?
Deze situatie is een typisch voorbeeld van goede bedoelingen waar voorbij gegaan wordt aan het sentiment wat leeft onder een bevolkingsgroep en het belang van de juiste styling ten bate van een gecreëerd imago in de beeldvorming. Na de ophef verdedigde Vogue zich met de volgende argumenten:
Het gebruik van de kleuren roze en groen in de achtergrond zou een eerbetoon zijn aan haar studentenvereniging Alpha Kappa Alpha.
De sneakers en casual kleding staan voor eenvoud en een nieuwe wind in het regime.
De handen gevouwen en de bescheiden glimlach staan voor benaderbaarheid en begrip waardoor ze sympathie zou moeten uitstralen. Kortom ze hadden haar informele uitstraling gekozen boven die van glans en grootsheid om een nieuw tijdperk binnen de politiek aan te duiden.
Voor een blad als Vogue zou je meer inlevingsvermogen hebben verwacht want waarom wordt dit softe image juist weer gekozen voor een vrouw op de cover?
Wat is namelijk het gecreëerde beeld waar zo veel vrouwen en dan voornamelijk gekleurde vrouwen zich zo aan ergeren?
Ten eerste komt Kamala Harris eerder wit dan gekleurd over doordat de foto te veel bewerkt lijkt te zijn en wordt dus gezien als een ontkenning van haar afkomst. Ten tweede, door het down playen van de cover, krijgen veel zwarte vrouwen het gevoel dat er geen erkenning wordt gegeven aan het feit dat deze gekleurde vrouw juist bijzonder is. Iemand die uitstijgt boven de massa en waar met bewondering naar gekeken moet worden. Een vrouw die zich staande houdt in een mannenwereld, veel heeft moeten doorstaan en nu deze positie verdiend heeft. Waarom moest het prachtige beeld van succes en exclusiviteit vervangen worden door het moederlijke beeld van een bescheiden blik en samen gevouwen handen? Staande voor een kreukelig doek dat er uit ziet als gordijnen die nog gewassen moeten worden? Of staat het symbool voor een uit elkaar vallend land?
De identiteit van een persoon bestaat uit meerdere vormen van expressie. Hiervoor is het belangrijk dat de juiste styling het beoogde imago onderstreept . Zeker bij een cover! In dit geval was respect, klasse en exclusiviteit, getoond in foto 1, de juiste beeldvorming geweest. Een Vice President waardig!
Kamala… voor u Mrs Vice President!
